Jak mogę Ci pomóc?
Ukończyłam 5-letnie studia psychologiczne a także rozpoczęłam szkolenie psychoterapeutyczne w nurcie systemowym, dlatego świadczę następujące usługi:
- konsultacje psychologiczne, poradnictwo rodzicielskie i rodzinne,
- diagnozę psychologiczną trudności psychicznych i osobowości,
- wsparcie psychologiczne w przeżywanym kryzysie,
- wspieranie rozwoju kompetencji społecznych i emocjonalnych dzieci od 5 roku życia
- edukacyjne warsztaty online rozpracowujące niektóre mechanizmy psychologiczne, podnoszące umiejętności radzenia sobie z trudnościami.
Specjalizuję się w pracy z osobami (dorosłymi i dziećmi) doświadczającymi stresu, depresji, lęku, nieradzącymi sobie z przeżywanymi emocjami lub znajdującymi się w trudnej sytuacji a także ludźmi z niskim poczuciem własnej wartości.
KIEDY ZGŁOSIĆ SIĘ NA KONSULTACJĘ?
Najprościej mówiąc: wtedy kiedy tylko rozważasz tę decyzję. Jeśli zastanawiasz się nad wizytą u psychologa może to wskazywać, że coś ważnego, trudnego dzieje się w Twoim życiu. Warto się tym zająć zawczasu. Mam wrażenie, że zbyt długo czekamy myśląc “może samo przejdzie“. Bagatelizujemy swoje odczucia: “może tylko mi się wydaje, że…“. Nie dajemy sobie prawa do odczuwania trudności i uzyskania pomocy: “to pewnie nic ważnego, ludzie mają poważniejsze problemy“. Czujemy się zawstydzeni, bo “z czymś takim to głupio pójść do psychologa“. Nie wierzymy w efekt kwitując: “a co to w ogóle da…“. . Ostatecznie okazuje się, że do specjalisty zgłaszamy się późno, kiedy problemy psychologiczne są już na tyle poważne, że utrudniają funkcjonowanie. Dlatego najlepiej zgłosić się ze swoimi problemami zawczasu.
Jakie problemy sprowadzają ludzi na konsultacje psychologiczne?
- podejrzenie depresji, zaburzeń lękowych, schizofrenii, choroby dwubiegunowej, zaburzeń osobowości itp. Wtedy najlepiej w pierwszej kolejności udać się do psychiatry. Dopiero po konsultacji lekarskiej udaj się do psychologa, by opracować plan radzenia sobie z tymi zaburzeniami i powrotu do normalnego funkcjonowania. W przypadku leczenia zaburzeń psychicznych najlepiej zgłosić się do psychoterapeuty.
- zdarzenia nagłe, kryzysowe (np. napaść, przemoc domowa, kataklizm, bankructwo, śmierć osoby bliskiej, rozstanie z partnerem, utrata pracy, wypadek).
- nieradzenie sobie ze stresem i wypalenie zawodowe.
- problemy wychowawcze i trudności emocjonalne dziecka.
- trudności w relacjach z innymi (w związku, rodzinie, pracy itd.).
- niskie poczucie własnej wartości, nadmierna nieśmiałość, wstyd, drażliwość i inne trudności emocjonalne.
- trudne zmiany życiowe lub niemożność osiągnięcia pożądanych zmian, np. wybieranie szkoły i studiów, szukanie pracy, partnera życiowego, starania o dziecko, akceptowanie starzenia się.
- zmaganie się z niepełnosprawnością fizyczną lub przewlekłą chorobą (np. cukrzycą, chorobą zwyrodnieniową stawów, chorobami serca, zespołem jelita drażliwego) i jej konsekwencjami, ograniczeniami z nią związanymi (np. konieczność zmiany stylu życia).
Pamiętaj, że Twój problem jest wystarczający jeśli sprawia Ci trudności na co dzień, jest źródłem cierpienia. Nie zwlekaj zbyt długo i pozwól sobie pomóc.
JAK JA PRACUJĘ?
Jak wygląda spotkanie psychologiczne?
Przede wszystkim polega na rozmowie. Na początku próbuję rozeznać się z jaką trudnością mierzy się klient/ka. Zadaję pytania, upewniam się czy dobrze rozumiem jego/jej sytuację. Pozwalam na odreagowanie emocji (m.in. smutku, lęku, rozczarowania, poczucia krzywdy, złości). Badam potrzeby psychologiczne i szukam mocnych stron osoby, która do mnie przyszła. Z rozmowy wyciągam to, co dla tej osoby jest szczególnie ważne (wartości). Zwracam uwagę na to, co może być zasobem w radzeniu sobie i staram się jej to pokazać, np. że to rodzina jest dla niej źródłem siły.
Zachęcam klienta/klientkę do szukania rozwiązań swojej sytuacji. Dzielę się też swoimi spostrzeżeniami i pomysłami. Wspólnie to dyskutujemy.
Jeśli jest taka potrzeba opowiadam o mechanizmie psychologicznym, neuropsychologicznym, który się zadziewa w życiu lub ciele klienta/klientki. Opowiadam o tym jak to wygląda z perspektywy psychologii i co to może oznaczać w praktyce.
Uczciwie opowiadam o tym, co jestem w stanie dla klienta/ki zrobić: w jaki sposób mogę pomóc, co zaoferować na kolejnych spotkaniach (np. przygotować konkretne ćwiczenia). Mówię o tym, jakich oczekiwań nie będę w stanie spełnić i informuję o ograniczeniach moich kompetencji (m.in. wypisywanie zwolnień lekarskich i recept, psychoterapia). Umawiamy się na to, w jakim zakresie chcemy współpracować – ustalamy konkretny cel.
Spotkanie w sprawie dziecka/rodziny
Konsultuję rodziny z dziećmi w każdym wieku (od niemowlęcia po 18 rok życia). Jednak bezpośrednio z dzieckiem pracuję od ukończenia przez nie 5 roku życia. W przypadku młodszych dzieci skupiam się na kompetencjach wychowawczych rodziców i pomagam je nabywać.
Pierwsze spotkanie odbywa się wyłącznie z rodzicami i polega na zebraniu szczegółowego wywiadu na temat trudności dziecka i jego dotychczasowego rozwoju a także kontekstu rodzinnego.
Po zebraniu wywiadu, wspólnie ustalamy plan działania – czasami jest to diagnoza w kierunku konkretnego zaburzenia, czasami zalecenie określonej terapii dla dziecka, a innym razem terapia całej rodziny. Przekazuję też pewne wskazówki, które można wykorzystać w domu, aby pomóc dziecku i sobie jako rodzicowi.
Jakie metody psychologiczne wykorzystuję w pracy?
- DIALOG MOTYWUJĄCY. Jest to taki sposób prowadzenia rozmowy, który ma na celu zrozumienie, wsparcie emocjonalne i umocnienie klienta/ki. Podczas rozmowy klient/ka uświadamia sobie co dla niego/niej ważne i czego potrzebuje. Możliwe jest odkrycie mocnych stron i zasobów do radzenia sobie z trudnościami, nieuchronnymi zmianami życiowymi.
- INTERWENCJA KRYZYSOWA. Ma na celu zaopiekowanie się trudnymi emocjami i zapobieganiu dalszym konsekwencjom sytuacji kryzysowej. Najczęściej przybiera formę “odgadania się” z problemu, fizycznego odreagowania (np. odpłakania, wykrzyczenia), dzięki czemu możliwe jest odczucie ulgi. Potem opracowuje się konkretny planu działania, by z tego kryzysu wyjść.
- TECHNIKI DOŚWIADCZENIOWE – wizualizacje dotyczące konkretnych sytuacji, np. “Co by Pani powiedziała mężowi kiedy on…“, “Wyobraź sobie, że jesteś teraz w klasie i piszesz sprawdzian z matematyki. Co widzisz? Jakie myśli przychodzą Ci do głowy? Co czujesz?“. Techniki relaksacyjne, np. ćwiczenia oddechowe i ruchowe.
- PSYCHOEDUKACJA – wyjaśnianie na czym polega dana sytuacja z perspektywy psychologii, np. proces dokonywania zmiany w życiu, praca mózgu w czasie stresu.
- W PRZYPADKU DZIECI – wsparcie przez zabawę (gry planszowe i karciane, karty pracy do uzupełnienia, zabawy tematyczne i scenki, rysowanie itp.) i rozmowy na tematy ważne dla dziecka.
- Korzystam głównie z podejścia systemowego, ale sięgam również po narzędzia poznawczo-behawioralne (zależność między myślami, emocjami a zachowaniami), humanistyczne (jakie klient ma potrzeby), psychodynamiczne (co dzieje się na poziomie, którego pacjent nie jest świadomy) w zależności od potrzeb klienta. Proponuję pewne ćwiczenia poszerzające wgląd w sytuację i siebie, a to klient (również ten mały) decyduje czy zechce z tego skorzystać.
Jakimi wartościami się kieruję?
Przede wszystkim staram się być empatyczna – zrozumieć sytuację człowieka, który do mnie przychodzi i zaakceptować jego emocje. Ważne dla mnie jest również być autentyczną. Kiedy czegoś nie wiem, przyznaję się że nie wiem, kiedy coś wzbudza we mnie emocje, nie ukrywam ich.
Angażuję się w swoją pracę i pomoc drugiemu człowiekowi, który jest przede mną. Wiąże się to również z tym, że nieustannie pogłębiam swoją wiedzę. Korzystam z regularnej superwizji – spotkań z doświadczoną psycholożką-psychoterapeutką, która nadzoruje moją pracę, wyjaśnia wątpliwości, podpowiada konkretne techniki, szkoli i wspiera. Przeszłam własną psychoterapię, by ograniczyć ryzyko przenoszenia własnych schematów, problemów, emocji na klientów. Etyka pracy jest dla mnie bardzo ważna.
Niuanse, na które chcę zwrócić uwagę…
Co jakiś czas spoglądam na zegarek
Nie oznacza to znudzenia, lecz zarządzanie czasem. Muszę wiedzieć ile czasu pozostało mi do końca, by zdecydować czy nadal podpytywać o sytuację czy już przechodzić do podsumowania spotkania i dać konkretną informację zwrotną. Muszę też być uważna na emocje klienta/ki. Nie mogę pogłębiać trudnych emocji kiedy zbliżamy się do wyznaczonego czasu zakończenia spotkania, by osoba nie wyszła z gabinetu “totalnie rozwalona”. Niektóre ćwiczenia wymagają też określonego czasu, więc muszę wiedzieć czy zdążymy to zrobić na tym spotkaniu. Ważne w pilnowaniu czasu jest coś jeszcze. W momencie gdy klient/ka jest w gabinecie, inna osoba czeka na swoje spotkanie. Aby nie dopuszczać do zbytnich opóźnień chcę zawczasu sygnalizować, że czas się kończy.
Niegrzecznie jest przerywać… ale czasem trzeba 😉
Od czasu do czasu uważam za ważne, by coś do wypowiedzi klienta/ki dorzucić od siebie. Co takiego? Pytanie, wyklarowanie czy dobrze rozumiem, sugestię co do rozwiązania, pokazanie czegoś ważnego co zostało powiedziane.
Przychodzić na kolejne spotkanie? To zależy od potrzeb klienta/ki
Jeśli coś jeszcze wymaga poukładania, przegadania i dość dobrze mu/jej się ze mną pracuje, to kolejne spotkania mogą być dobrym pomysłem. Zaznaczam to, że warto byłoby się spotkać kilka razy, by nauczyć się pewnych umiejętności, co wymaga czasu. Nie da się pewnych aspektów zamknąć w jednym 50-minutowym spotkaniu, np. nauczyć stawiać granice domownikom. Daję klientom jakieś “ćwiczenia do domu” w postaci chociażby poobserwowania uważniej swojej sytuacji, wydarzeń, relacji albo pomyślenia nad czymś. Jednak ostateczną decyzję o dalszych spotkaniach pozostawiam klientowi/ce.
Przyjdź z osobą towarzyszącą, jeśli tak będziesz czuć się bezpieczniej
Zdaję sobie sprawę, że spotkanie z psychologiem może być bardzo stresujące. Wsparcie bliskich osób jest jednym z najskuteczniejszych sposobów redukowania stresu. Jeśli masz taką bliską osobę, która może Cię wesprzeć, przyjdź z nią. Sam / sama zdecydujesz, czy chcesz aby weszła z Tobą do gabinetu. Ja jestem otwarta na to, by porozmawiać z dodatkowymi osobami. Mogą one przypomnieć pacjentowi/pacjentce coś ważnego o czym zapomniał/a powiedzieć. Z mojej perspektywy jest to wręcz cenne. Bliski może zwrócić na coś ważnego uwagę, opowiedzieć o tym jak zachowanie klienta/klientki wygląda z boku dla innej osoby.
UWAGA! Rozpoczęłam szkolenie psychoterapeutyczne, ale nie świadczę usług psychoterapeutycznych. Konsultuję pacjentów wskazując możliwości działania, diagnozuję problemy psychiczne, prowadzę doraźne wsparcie emocjonalne, pomagam rozwijać kompetencje społeczno-emocjonalne.
Jak i gdzie się do mnie zgłosić?
Aby dowiedzieć się o usługach czy zapisać się na konsultację psychologiczną lub warsztaty, możesz:
- napisać wiadomość na adres mailowy psychoinspiracja-seul@serwer148457.lh.pl
- zadzwonić lub napisać SMS bezpośrednio do mnie pod numer telefonu 798 702 737
Śledź media społecznościowe (Facebook, Instagram), bo tam wrzucam informację, gdy zwolni się termin na konsultację. Ogłaszam też tam informacje o najbliższych o warsztatach czy opublikowanych treściach psychoedukacyjnych.
Pomocne artykuły
Psycholog, psychoterapeuta, psychiatra. Czym się różnią? Do kogo mam iść?
Przeciętny człowiek może mieć trudność ze zrozumieniem czym dokładnie zajmują się poszczególni specjaliści. Takiej wiedzy nie uczymy się w szkole, nie jest ona powszechnie przekazywana z pokolenia na pokolenie, a raczej przechodzi z ust do ust, szczególnie tych co z takiej wizyty skorzystali. Wyjaśniam więc czego można oczekiwać od wymienionych specjalistów by się potem nie rozczarować i od razu trafić tam gdzie uzyska się najlepszą pomoc.
Jak wybrać dobrego psychologa?
Wybieranie specjalisty powinno rozpocząć się od określenia czego potrzebujesz: psychologa czy psychoterapeuty – czy ma to być raczej konsultacja w sprawie jakiejś przejściowej trudności, dowiedzenie się i nauczenie czegoś konkretnego czy raczej Twoje trudności związane są z długotrwałym problemem, chcesz przepracować wiele trudności ze swojego życia, ciężko Ci normalnie funkcjonować i podejrzewasz u siebie jakieś zaburzenia zdrowia psychicznego.
Pierwsze spotkanie z psychologiem, czego się spodziewać?
Kiedy doświadczamy dużych trudności w naszym życiu i mamy poczucie, że przestajemy sobie radzić, nasza racjonalna część podpowiada nam, by zgłosić się do psychologa. Wiemy, że taka opcja jest dostępna, jednak nasze myśli mogą nas sabotować, bo „przecież nie jestem wariatem”, „nie jest aż tak źle, może się tylko nad sobą użalam, a to tylko lenistwo”, „nie będę nikomu zawracać głowy”. Moim zdaniem wiele obaw i tego typu obron przed kontaktem z psychologiem może wynikać z niewiedzy i niepewności co do tego, jak wygląda spotkanie z psychologiem, czego się spodziewać i jak się zachować na pierwszej konsultacji psychologicznej.
Jakie trudności mogą Cię spotkać w pierwszym kontakcie z psychologiem?
Jesteś przed pierwszą wizytą u psychologa. Stresuje Cię to. Masz dużo wyobrażeń na ten temat. Nie wiesz jak to będzie kiedy spotykasz się z kimś obcym i musisz opowiadać o swoich trudnościach, ktoś będzie patrzył, może nadmiernie analizował. Obawiasz się, że Cię oceni, zbagatelizuje Twój problem. A może będzie zbierać szczegółowe informacje o Tobie w niewiadomym celu… Na ile te obawy są słuszne?
Dlaczego psychoterapia nie działa?
Chodzisz na psychoterapię już sporo czasu, a nie widzisz za bardzo poprawy… Często chcemy efektów zbyt szybko, nie dajemy czasu by proces mógł się toczyć w swoim indywidualnym tempie. Może być też tak, że nie do końca wiemy czym jest psychoterapia. To bardzo trudna praca nad sobą i pogorszenie jest często wpisane w proces leczenia i poznawania siebie. Pomijając powyższe, może być tak, że psychoterapia z jakichś powodów nie działa tak jak byśmy tego chcieli. Dlaczego? Po czyjej stronie leży wina – terapeuty? klienta?